เต่าจักร

เต่าจักร

        เต่าจักร ภาษาอังกฤษเรียกว่า Spiny turtle, Spiny terrapin และมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Heosemys spinosa  จัดอยู่ในคลาส sauropsida ออร์เดอร์ testudines แฟมิลี่ bataguridae  ที่มาของชื่อเต่าจักรหรือเต่าหนามเพราะรอบกระดองของมันจะมีหนามแหลม อยู่เรียงรอบๆคล้ายกรงจักร

 เป็นเต่าชนิดหนึ่งที่ค้นพบได้แหล่งที่ชุมชื้นในป่าดิบประเทศบรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย พม่า ฟิลิปินส์ สิงค์โปร์ และไทย ส่วนในประเทศไทยเราเองจะค้นพบได้ทางภาคใต้ของไทย (ชุมพร ระนอง สุราษฎร์ธานี นครศรีฯ)
ยะลาและนราธิวาส

        เต่าจักรจัดอยู่ในหมู่สัตว์กินพืช อาหารหลักของมันส่วนใหญ่คือพืชผัก ผลไม้และใบไม้

        เต่าจักรก็เป็นสัตว์เลื้อยคลานเหมือนกับเต่าชนิดอื่นๆ มันจะกระจายพันธุ์ด้วยวิธีการวางไข่ในรังที่มันได้สร้างมา เต่าตัวเมียวางไข่ในช่วงเวลากลางคืน สามารถวางไข่ได้ 3 ครั้่งต่อปี มีระยะเวลาฟักเป็นตัวนานประมาณ 106, 110, และ 145 วัน

        

ลักษณะของเต่าจักร

        เป็นเต่าน้ำจืดขนาดเล็ก กระดองหลังค่อนข้างแบน มีสันหนาเป็นเส้นกลางแผ่นเกล็ดสันหลังทุกแผ่น  เกล็ดที่ขอบกระดองเป็นหนามแหลมรอบตัว คล้ายจักร มีตุ่มหลายตุ่มบนแผ่นเกล็ดชายโครงแต่ละแผ่นและจะหาย เมื่อโตเต็มวัยจะมีกระดองหลังโดยวัดจากเกล็ดเหนือต้นคอ พาดตามแนวกลางของ

ความยาวกระดองหลังมาจรดที่ปลายเกล็ดเหนือโคนหางยาวประมาณ 20 เซนติเมตร น้ำหนักไม่เกิน 6.5 กิโลกรัม ขาหน้าไม่มีผังพืด กระดองหลังสีน้ำตาลแดง กระดองท้องและด้านข้างแผ่นเกล็ดขอบกระดองออกสีเหลืองหรือสีส้ม และมีเส้นลายสีน้ำตาลดำ ขาสีน้ำตาลดำเกล็ดลำตัวออกสีชมพูอ่อน ผิวสีน้ำตาลเทา ส่วนหัวสีน้ำตาล

        เต่าจักร เป็นเต่าที่อาศัยอยู่บนบกมากกว่าอยู่ในน้ำ โดยมักจะอยู่ในสภาพพื้นที่ ๆ มีความชุ่มชื้นและมีอุณหภูมิที่ค่อนข้างเย็นมากกว่า และพบได้ในที่สูงจากระดับน้ำทะเลถึง 900 เมตร


ที่มา http://ms.wikipedia.org/wiki/Kura-kura_Duri#Makanan
          http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3
        

Read more »

ต้นข่อย

ต้นข่อย

        ต้นข่อยมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Streblus asper Lour มีชื่อทางการค้าหรือชื่อสามัญว่า Siamese rough bush, Tooth brush tree อยู่ในวงศ์ Moraceae 

        ต้นข่อยเป็นทั้งไม้ประดับใว้ประดับในสวนบ้านและเป็นทั้งพืชที่มีคุณค่าทางสมุนไพรไว้รักษา ทุกสวนของต้นข่อยมีคุณสมบัติเป็นสมุนไพร ปลุกขึ้นง่าย ทนต่อทุกสภาพเเวดล้อม ตายยาก ส่วนมากแล้วคนจะนำเอาใบมารูดปลาไหลเพื่อไม่ให้มันลื่น แล้วก็ยังนิยมใช้กิ่งข่อยสดมาสีฟัน โดยตัดเป็นท่อนๆ และทุบปลายข้างหนึ่งให้แตกเป็นซี่ ๆ สีไปเคี้ยวไป ทำให้ฟันสะอาด  คงทน  ช่วยป้องกันฟันผุด้วย อีกทั้งในยาสีฟันสมัยนี้ส่วนหนึ่งของสมุนไหรจะประกอบไปด้วยสมุนไพรจากข่อย

        ไม้ต้น แตกกิ่งก้านเป็นพุ่มทึบ กิ่งก้านคดงอ เปลือกต้นบาง ขรุขระเล็กน้อย สีเทาอมเขียว มียางสีขาวข้น ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงเวียน รูปรี กว้าง 2-4 ซม. ยาว 4-8 ซม. โคนใบสอบ ปลายใบแหลม ขอบใบหยัก แผ่นใบสีเขียว สากมือ เนื้อใบหนาค่อนข้างกรอบ ดอก ออกเป็นช่อสั้นตามซอกใบ ดอกย่อยเล็กมาก ดอกแยกเพศ ดอกเพศผู้รวมกันเป็นช่อกลม ก้านดอกสั้น ดอกเพศเมียช่อหนึ่งมีดอกย่อย 2 ดอก ก้านดอกยาว ผล รูปทรงกลม ผลมีเนื้อ ผนังผลชั้นในแข็ง เมื่ออ่อนสีเขียว สุกเป็นสีเหลืองใส เมล็ดเดี่ยว แข็ง กลม

การปลูกและการดูแลรักษา

         หากปลูกลงดิน ขนาดหลุมปลูก 50 x 50 x 50 เซนติเมตร ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก ดินร่วน อัตรา 1 : 2 ผสมดินปลูก
หากปลูกใส่กระถาง ควรใช้กระถางทรงสูงขนาด 12–24 นิ้ว ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก : ดินร่วนอัตรา 1 : 1 ผสมดินปลูก และควรเปลี่ยนกระถางทุก ๆ 2–3 ปี หรือตามการเจริญเติบโตของต้นข่อย
การดูแลรักษา

แสง    ต้องการแสงแดดจัดหรือกลางแจ้ง
น้ำ       ต้องการน้ำปานกลาง ควรให้น้ำ 5–7 วัน/ครั้ง
ดิน      ดินร่วนซุย
ปุ๋ย      ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก อัตรา 1–2 กิโลกรัมต่อต้น ใส่ปีละ 4–5 ครั้ง

การขยายพันธุ์

       ขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ด ปักชำ ซึ่งวิธีที่นิยมและได้ผลดีคือการปักชำ หรือจะขุดล้อมจากธรรมชาติมาปลูกเลี้ยงก็ได้ แต่ควรมีขนาดลำต้นไม่เกิน 3 เซนติเมตร เพราะหากโตกว่านี้จะเลี้ยงรอดยาก

สรรพคุณทางยา


กิ่งข่อย ใช้ในการแปรง ฟันแทนแปรงสีฟันได้ แต่ต้องทุบให้นิ่มๆก่อน
เปลือก สามารถรักษาแผล แก้ท้องร่วง ดับพิษภายใน ทาริดสีดวงแก้พยาธิผิวหนัง และเมื่อต้มกับเกลือจะได้เป็นยาอมแก้รำมะนาด
ยาง มีน้ำย่อยชื่อ milk (lotting enzyme) ใช้ย่อยน้ำนม
ราก สามารถนำมารักษาแผลได้
แก่น / เนื้อ คนเชียงใหม่ใช้แก่นข่อยหั่นเป็นฝอยมวนเป็นบุหรี่สูบแก้ริดสีดวงจมูก
เมล็ด นำมารับประทานเป็นยาอายุวัฒนะได้ และทำให้เจริญอาหาร

Read more »

ไอโซพอด

Isopod

ไอโซพอด

        ไอโซพอด (Isopod) เป็นสัตว์จำพวกครัสเตเชียน(จำพวกที่อยู่ในกลุ่มของประเภท กุ้ง ปู เป็นต้น) กลุ่มที่มีความหลากหลายมากที่สุดชนิดหนึ่ง มีลักษณะและรูปร่างมากมายหลายชนิด พบอาศัยอยู่ในสิ่งแวดล้อมทุกรูปแบบ แต่จะพบได้มากที่สุดในทะเลน้ำตื้น สัตว์กลุ่มนี้มีความแตกต่างไปจากครัสเตเชียนส่วนใหญ่ เพราะสามารถปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมบนบกได้ดี  และมีชนิดหนึ่งในจำนวนหลายๆชนิดที่ดำรงชีวิตเป็นปรสิตในช่องปากของปลา รู้จักกันในชื่อว่า "ตัวกัดลิ้น (Tongue biter)" สัตว์ในกลุ่มไอ

โซพอดจัดว่าเป็นสัตว์ดึกดำบรรพ์ที่พบฟอสซิลตั้งแต่ในยุคคาร์บอนิเฟอรัส (จาก 360 ถึง 286 ล้านปีมาแล้ว) ซึ่งแตกต่างเพียงเล็กน้อยไปจากกลุ่ม Phreatoicidean ยุคใหม่ที่อาศัยอยู่ในแหล่งน้ำจืดทางซีกโลกใต้ นอกจากนั้นไอโซพอด แต่ละชนิดมีนิสัยและพฤติกรรมต่างกัน ผู้คนส่วนใหญ่มักจะรู้จัก ไอโซพอด ในรูปแบบของแมลงเช่นจำพวกปลวกที่จะพบได้ในบริเวณชื้นๆที่ค่อยมีแสงเท่าไร แต่ว่า ไอโซพอดหลายชนิดจะอยู่ในทะเลเป็นส่วนใหญ่ บางชนิดจะมีขนาดใหญ่และมีหนาม ชนิดนี้มักจะอยู่ในบริเวณแถบทะเลลึก แต่ไม่ใช่ว่า ชนิดที่อยู่ในทะเลลึกจะมีขนาดใหญ่หมดทุกตัวทุกชนิดเพราะสภาพแวดล้อมที่มันอยู่จะต้องแก่งแย่งอาหารกับสัตว์ที่มีขานดใหญ่กว่า และยังมีไอโซพอดบางชนิดที่มักจะอาศัยอยู่บริเวณก้นทะเลและบริเวณที่มีพืชในทะเลอยู่ นั้นแต่ละชนิดจะมีรูปร่างไม่เหมือนกันเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ว่ามันมีบางสิ่งที่คล้ายกัน (มันเลยเรียกว่า ไอโซพอด) พวกมันไม่มีเปลือกแข็งหรือกระดองหุ้มตัว มีหัวขนาดเล็กที่มีหนวด 2 คู่อยู่บริเวณหัว และมีตา 1 คู่ บริเวณปากของมันจะมี รยางค์ หรือ แขนส่วบนของมัน เป็นคู่อยู่รยางค์นี้้เราเรียกว่า maxilliped บริเวณขาของมันนั้นจะมีจำนวน 7 คู่ บริเวณนั้น ในขาข้อแรกจะไม่มีหนามอยู่

ไอโซพอด มีจำนวนเป็น 10,000 สปีชีส์ ทั่วโลก แม้กระทั่งในทะเลทราย ส่วนใหญ่แล้วจะอาศัยอยู่ในทะเล ชนิดที่อยู่ในทะเลส่วนใหญ่จะดำรงชีวิตโดยการใช้ส่วนที่เรียกว่า pleopods ในการแลกเปลี่ยนก๊าซหรือหายใจ สำหรับไอโซพอดที่อยู่บนบกจะมีการพัฒนา pleopods (พรีโอพอด) เพื่อรับอากาศเข้าไปแลกเปลี่ยนก๊าซได้ เราจะเรียกว่า pseudotrachea

        วงจรชีวิตของแต่ละชนิดจะแตกต่างกันไป แต่ในโดยส่วนใหญ่จะมีวงจรชีวิตไม่ถึงปี การสืบพันธุ์ของมันจะเกิดขึ้นเมื่อไอโซพอดเพศเมียทำการลอกคราบ โดยส่วนมากนั้น ไอโซพอดเพศเมียจะได้รับการคุ้มครองจากไอโซพอดเพศผู้โดยการแบกไอโซพอดเพศเมียไว้จนว่าจะลอกคราบ ไอโซพอดบางชนิดจะมีการผสมพันธุ์เกิดขึ้นภายในร่างกาย และบางชนิดจะมีการผสมพันธุ์ภายนอกเช่นปล่อยไข่ไว้ในโพลง ไอโซพอดจะไม่ออกมาเป็นตัวอ่อนเหมือนอย่างพวกปูหรือกุ้ง แต่จะออกมาในลักษณะของรูปแบบเยาว์วัยเลย ซึ่งเราจะสังเกตุได้จากขนาดของมัน

Read more »

ปลาปักเป้าขน

Hairy  puffer

ปลาปักเป้าขน

                ปลาปักเป้าขน (Hairy  puffer) มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Tetraodon baileyi  อยู่ในวงศ์ปลาปักเป้าฟันสี่ซี่  เป็นปลาน้ำจืดที่สำคัญชนิดหนึ่งของไทย มีลักษณะหัวโต ตาเล็กกว่าปลาปักเป้าชนิดอื่นๆ  หัวและลำตัวมีติ่งหนังแตกปลายคล้ายๆขนเรียงรายอยู่รอบๆตัว ซึ่งก็จะเป็นที่มาของชื่อมัน เมื่อติ่งหนังที่คล้ายๆขนนั้นขาดไป มันก็สามารถที่งอกขึ้นมาใหม่ได้อีก ส่วนใหญ่แล้วจะพบบริเวณแม่น้ำโขงของไทย หรือบริเวณที่เป็นแก่งหิน ลำตัวจะมีลักษณะเป็นสีน้ำตาลแดงหรือสีกากี มีจุดประสีจาง ครีบหางสีน้ำตาลอมเหลือง และมีประสีคล้ำ โดยปลาที่อยู่ตามแก่งน้ำที่ไหลแรงจะมีติ่งหนังมากกว่าที่อยู่น้ำไหลช้า หรือบางตัวไม่มีเลย แต่ก็ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมและอาหารที่มันกินไปด้วย มีขนาดลำตัวประมาณ 10 ซม.หรืออาจจะมากกว่านั้นถึง 12 ซม.

Read more »

หมึกดัมโบ้

Dumbo octopus

หมึกดัมโบ้

         หมึกดัมโบ้ เป็นปลาหมึกน้ำลึก พันธุ์ Grimpoteuthis ที่ถูกเรียกเล่นๆ

ว่า หมึกดัมโบ้ " Dumbo octopus " เนื่องจากคลีบที่เหมือนใบหูบนหัว (แต่

ความจริง เป็นลำตัวไม่ใช่หัว) ช่างคล้ายกับ ช้างสีชมพู มีใบหูขนาดใหญ่ ซึ่ง

ทำให้ให้ช้างน้อยตัวนี้บินได้ จากการ์ตูนดังของ (Walt Disney’s) คลีบใหญ่นี้

มีประโยชน์ในการช่วยว่ายน้ำ

          เจ้าหมึกตัวนี้จะอยู่ในน้ำที่มีความลึกประมาณ 200-5000 เมตร

แล้วก็มีการค้นพบในระดับความลึกที่ 7000 เมตร เมื่อโตเต็มวัย ประมาณ 20

 เซ็นติเมตร พบได้ทุกมหาสมุทร มีร่างกายอ่อนนุ่ม และกึ่งโปล่งใส มีครีบ

ขนาดใหญ่ สองอันบนร่างกาย พังผืดยึดระหว่างหนวด ตัวผู้จะมีหนวดยาว 2

หนวดเพื่อการผสมพันธุ์

          การเคลื่อนที่ โดยใช้ครีบ และขยับหนวด ดันน้ำเข้าสู่ช่องดูดน้ำ เพื่อ

ผลักดันน้ำออกมาเป็นไอพ่น พวกมันสามารถว่ายน้ำลอยขึ้นเหนือท้องทะเลได้

เล็กน้อยเพื่อมองหาเหยื่อ จำพวก หอยทาก หนอน อื่นๆ

Read more »

ปูแมงมุมญี่ปุ่น

Giant Spider Crab

ปูแมงมุมญี่ปุ่น

        ปูแมงมุมญี่ปุ่น (giant spider crab หรือ stilt crab) มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Macrocheira  kaempferi จัดอยู่ในวงศ์ Majidae ปูชนิดนี้มีชื่อเรียกเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า ทาคาชิกามิ (takaashigami) แปลว่า ปูขายาว ลักษณะกระดองคล้ายรูปหัวใจกว้าง 30-45 เซนติเมตร และยาว 25-30 เซนติเมตร  และมีน้ำหนักตัว 20 กิโลกรัม ลำตัวมีสีส้ม มีจุดแต้มสีขาว มีขา 8 ขา และก้าม 2 อัน ขายาวเรียวมาก เวลาแผ่ขากางออกวัดจาปลายตีนข้างหนึ่งไปยังปลายตีนอีกข้างหนึ่งได้กว้างมากถึง 8 เซนติเมตร เวลายกก้ามหนีบขึ้นต่อสู้ ก้ามแต่ละข้างจะอยู่ห่างกันประมาณ 3 เมตร กระดองและขามีลักษณะขรุขระ เป็นปุ่มหนาม ถิ่นที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ ที่มหาสมุทรแปซิฟิก ( Pacific Ocean ) ที่ความลึก 300 - 400 เมตร บริเวณรอบๆ เกาะญี่ปุ่นซึ่งเป็นที่มาของชื่อมัน  ตั้งแต่เมืองคามาอิชิ (Kamaishi) ในเกาะ
ฮอนชูลงไปทางทิศใต้จนถึงเกาะคิวชิวที่มีพื้นทะเลเป็น ทรายหรือเป็นโคลน เนื่องจากมันทรงตัวได้ไม่ดีนัก จึงต้องอาศัยอยู่ในบริเวณน้ำนิ่งอาหารของปูแมงมุมญี่ปุ่น ก็จะเป็นพวกซากสัตว์ที่ตาย และพวกสัตว์มีเปลือก เช่น กุ้ง หอยต่างๆ ปูแมงมุมสามารถมีอายุยืนได้ถึง 100 ปี ปูชนิดนี้มีรายงานพบเป็นครั้งแรกในทวีปยุโรป ในหนังสือของ อิงเกลเบิร์ต เคมพ์เฟอร์ 
(Engelbert Kaempfer) นายแพทย์ประจำ Dutch East Indian Company ซึ่งได้เดินทางไปยัง
ประเทศญี่ปุ่น เมื่อปี พ.ศ. 2233 ปูชนิดนี้ต่อมาจึงได้รับการตั้งชื่อวิทยาศาสตร์ตามชื่อของ
เคมพ์เฟอร์

Read more »

ฉลามครุย

Frilled shark

ฉลามครุย

        ฉลามคครุย (Frilled shark) หรือมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Chlamydoselachus anguineus ในอยู่ในวงศ์ Chlamydoselachidaeโดยคำว่า anguineus มาจากภาษาลาตินที่มีความหมายว่า เหมือนงู (snakelike) พวกมันเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ฉลามโบราณเดิมเคยเชื่อว่าสูญพันธุ์ไปแล้ว  แต่มีรายงานพบในหลายพื้นที่ รวมถึงในเขตน่านน้ำของญี่ปุ่น ทำให้ปลาฉลามครุยกลายเป็น "ซากดึกดำบรรพ์มีชีวิต" อีกชนิดหนึ่งของโลก เพราะเชื่อว่ามันไม่ได้เปลี่ยนแปลงรูปร่างลักษณะเลยมาตั้งแต่ยุคครีเทเชียสจนกระทั่งถึงปัจจุบัน ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2007 ปลาฉลามชนิดนี้ได้สร้างความฮือฮากลายเป็นข่าวโด่งดังไปทั้งโลก เมื่อชาวประมงชาวญี่ปุ่นสามารถจับตัวอย่างที่ยังมีชีวิตได้ตัวหนึ่งในเขตน้ำตื้นใกล้ชายฝั่งใกล้สวนน้ำอะวาชิมา ในเมืองชิซุโอะกะทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ของกรุงโตเกียว ซึ่งเชื่อว่าปลาตัวนี้ลอยขึ้นมาเพราะร่างกายอ่อนแอเนื่องจากความร้อนที่ขึ้นสูงของอุณหภูมิของน้ำ ซึ่งมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานก็ตายไป

        ฉลามครุย มีรูปร่างลักษณะที่แปลกประหลาดอย่างมาก ตัวมีสีน้ำตาลเข้มหรือเทา หัวมีลักษณะคล้ายกิ้งก่า มีจมูกป้านตัด มีปากขนาดใหญ่ มีฟันเรียงเป็นแถวตอนลึกประมาณ 30 ซี่ โดยฟันแต่ละซี่มีลักษณะเป็นสามง่ามเล็ก ๆ จำนวนมาก ฟันของมันทำหน้าที่เป็นตะขอนับพัน เพื่อใช้เกี่ยวเหยื่อ

ลักษณะเด่นอีกอย่างของฉลามครุยคือ มีแถบเหงือกอยู่ข้างละ 6 ริ้ว โดยเหงือกแต่ละแถบจะปรากฏเป็นฝอย ๆ ยื่นโผล่ออกมาอย่างชัดเจน โดยเฉพาะเหงือกแถบหน้าสุดจะเป็นฝอย ๆ ยื่นใหญ่กว่าเหงือกแถบอื่น ๆ จนเหมือน และเหงือกแต่ละริ้วก็มีลักษณะลึกเข้าไปในลำคอ จนเหมือนพวกมันถูกแล่ด้วยมีดจนคอเกือบขาด ซึ่งก็เป็นลักษณะตามธรรมชาติของฉลามครุย

        เชื่อว่าปลาฉลามชนิดนี้ กระจายพันธุ์อยู่ในเขตน้ำลึกใกล้นอร์เวย์, แอฟริกาใต้, นิวซีแลนด์และชิลี

Read more »