เต่าจักร

เต่าจักร

        เต่าจักร ภาษาอังกฤษเรียกว่า Spiny turtle, Spiny terrapin และมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Heosemys spinosa  จัดอยู่ในคลาส sauropsida ออร์เดอร์ testudines แฟมิลี่ bataguridae  ที่มาของชื่อเต่าจักรหรือเต่าหนามเพราะรอบกระดองของมันจะมีหนามแหลม อยู่เรียงรอบๆคล้ายกรงจักร

 เป็นเต่าชนิดหนึ่งที่ค้นพบได้แหล่งที่ชุมชื้นในป่าดิบประเทศบรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย พม่า ฟิลิปินส์ สิงค์โปร์ และไทย ส่วนในประเทศไทยเราเองจะค้นพบได้ทางภาคใต้ของไทย (ชุมพร ระนอง สุราษฎร์ธานี นครศรีฯ)
ยะลาและนราธิวาส

        เต่าจักรจัดอยู่ในหมู่สัตว์กินพืช อาหารหลักของมันส่วนใหญ่คือพืชผัก ผลไม้และใบไม้

        เต่าจักรก็เป็นสัตว์เลื้อยคลานเหมือนกับเต่าชนิดอื่นๆ มันจะกระจายพันธุ์ด้วยวิธีการวางไข่ในรังที่มันได้สร้างมา เต่าตัวเมียวางไข่ในช่วงเวลากลางคืน สามารถวางไข่ได้ 3 ครั้่งต่อปี มีระยะเวลาฟักเป็นตัวนานประมาณ 106, 110, และ 145 วัน

        

ลักษณะของเต่าจักร

        เป็นเต่าน้ำจืดขนาดเล็ก กระดองหลังค่อนข้างแบน มีสันหนาเป็นเส้นกลางแผ่นเกล็ดสันหลังทุกแผ่น  เกล็ดที่ขอบกระดองเป็นหนามแหลมรอบตัว คล้ายจักร มีตุ่มหลายตุ่มบนแผ่นเกล็ดชายโครงแต่ละแผ่นและจะหาย เมื่อโตเต็มวัยจะมีกระดองหลังโดยวัดจากเกล็ดเหนือต้นคอ พาดตามแนวกลางของ

ความยาวกระดองหลังมาจรดที่ปลายเกล็ดเหนือโคนหางยาวประมาณ 20 เซนติเมตร น้ำหนักไม่เกิน 6.5 กิโลกรัม ขาหน้าไม่มีผังพืด กระดองหลังสีน้ำตาลแดง กระดองท้องและด้านข้างแผ่นเกล็ดขอบกระดองออกสีเหลืองหรือสีส้ม และมีเส้นลายสีน้ำตาลดำ ขาสีน้ำตาลดำเกล็ดลำตัวออกสีชมพูอ่อน ผิวสีน้ำตาลเทา ส่วนหัวสีน้ำตาล

        เต่าจักร เป็นเต่าที่อาศัยอยู่บนบกมากกว่าอยู่ในน้ำ โดยมักจะอยู่ในสภาพพื้นที่ ๆ มีความชุ่มชื้นและมีอุณหภูมิที่ค่อนข้างเย็นมากกว่า และพบได้ในที่สูงจากระดับน้ำทะเลถึง 900 เมตร


ที่มา http://ms.wikipedia.org/wiki/Kura-kura_Duri#Makanan
          http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3
        

Read more »

ต้นข่อย

ต้นข่อย

        ต้นข่อยมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Streblus asper Lour มีชื่อทางการค้าหรือชื่อสามัญว่า Siamese rough bush, Tooth brush tree อยู่ในวงศ์ Moraceae 

        ต้นข่อยเป็นทั้งไม้ประดับใว้ประดับในสวนบ้านและเป็นทั้งพืชที่มีคุณค่าทางสมุนไพรไว้รักษา ทุกสวนของต้นข่อยมีคุณสมบัติเป็นสมุนไพร ปลุกขึ้นง่าย ทนต่อทุกสภาพเเวดล้อม ตายยาก ส่วนมากแล้วคนจะนำเอาใบมารูดปลาไหลเพื่อไม่ให้มันลื่น แล้วก็ยังนิยมใช้กิ่งข่อยสดมาสีฟัน โดยตัดเป็นท่อนๆ และทุบปลายข้างหนึ่งให้แตกเป็นซี่ ๆ สีไปเคี้ยวไป ทำให้ฟันสะอาด  คงทน  ช่วยป้องกันฟันผุด้วย อีกทั้งในยาสีฟันสมัยนี้ส่วนหนึ่งของสมุนไหรจะประกอบไปด้วยสมุนไพรจากข่อย

        ไม้ต้น แตกกิ่งก้านเป็นพุ่มทึบ กิ่งก้านคดงอ เปลือกต้นบาง ขรุขระเล็กน้อย สีเทาอมเขียว มียางสีขาวข้น ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงเวียน รูปรี กว้าง 2-4 ซม. ยาว 4-8 ซม. โคนใบสอบ ปลายใบแหลม ขอบใบหยัก แผ่นใบสีเขียว สากมือ เนื้อใบหนาค่อนข้างกรอบ ดอก ออกเป็นช่อสั้นตามซอกใบ ดอกย่อยเล็กมาก ดอกแยกเพศ ดอกเพศผู้รวมกันเป็นช่อกลม ก้านดอกสั้น ดอกเพศเมียช่อหนึ่งมีดอกย่อย 2 ดอก ก้านดอกยาว ผล รูปทรงกลม ผลมีเนื้อ ผนังผลชั้นในแข็ง เมื่ออ่อนสีเขียว สุกเป็นสีเหลืองใส เมล็ดเดี่ยว แข็ง กลม

การปลูกและการดูแลรักษา

         หากปลูกลงดิน ขนาดหลุมปลูก 50 x 50 x 50 เซนติเมตร ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก ดินร่วน อัตรา 1 : 2 ผสมดินปลูก
หากปลูกใส่กระถาง ควรใช้กระถางทรงสูงขนาด 12–24 นิ้ว ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก : ดินร่วนอัตรา 1 : 1 ผสมดินปลูก และควรเปลี่ยนกระถางทุก ๆ 2–3 ปี หรือตามการเจริญเติบโตของต้นข่อย
การดูแลรักษา

แสง    ต้องการแสงแดดจัดหรือกลางแจ้ง
น้ำ       ต้องการน้ำปานกลาง ควรให้น้ำ 5–7 วัน/ครั้ง
ดิน      ดินร่วนซุย
ปุ๋ย      ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก อัตรา 1–2 กิโลกรัมต่อต้น ใส่ปีละ 4–5 ครั้ง

การขยายพันธุ์

       ขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ด ปักชำ ซึ่งวิธีที่นิยมและได้ผลดีคือการปักชำ หรือจะขุดล้อมจากธรรมชาติมาปลูกเลี้ยงก็ได้ แต่ควรมีขนาดลำต้นไม่เกิน 3 เซนติเมตร เพราะหากโตกว่านี้จะเลี้ยงรอดยาก

สรรพคุณทางยา


กิ่งข่อย ใช้ในการแปรง ฟันแทนแปรงสีฟันได้ แต่ต้องทุบให้นิ่มๆก่อน
เปลือก สามารถรักษาแผล แก้ท้องร่วง ดับพิษภายใน ทาริดสีดวงแก้พยาธิผิวหนัง และเมื่อต้มกับเกลือจะได้เป็นยาอมแก้รำมะนาด
ยาง มีน้ำย่อยชื่อ milk (lotting enzyme) ใช้ย่อยน้ำนม
ราก สามารถนำมารักษาแผลได้
แก่น / เนื้อ คนเชียงใหม่ใช้แก่นข่อยหั่นเป็นฝอยมวนเป็นบุหรี่สูบแก้ริดสีดวงจมูก
เมล็ด นำมารับประทานเป็นยาอายุวัฒนะได้ และทำให้เจริญอาหาร

Read more »